ÖĞRETMENLER
GÜNÜ KUTLU OLMASIN!..
Mustafa Nevruz SINACI
Eğitim,
öğretim ve terbiyenin amacı sadece bilim değil, aynı zamanda; Doğru, dürüst,
onurlu, soylu ve sorumlu, “iyi insan ve iyi vatandaş” yetiştirmektir. Zira
ahlâken düşük, süfli ve sorumsuz, potansiyel suçlu, hırsız, yolsuz, hain ve
mücrimler cahiller arasından çıkar. Bu olağan ve doğaldır. Fakat okumuşlar
arasından bu nevi alt, aşağılık ve süfli varlıkların zuhuru halinde, bahis
konusu ülkenin maarif (Ârif yetiştirme) sistemi çökmüş, çürümüş ya da yabancı
düşmanların eline geçmiş demektir.
Türkiye
Cumhuriyeti’nin kurucusu ve Kurucu Unsurun öncüsü Atatürk’ün, “Hayatta en hakiki mürşit ilimdir, fen’dir…”
vecizesi bu hakikati tespit ve tescil eder. Malum mürşit, irşât’tan mülhem
olup; “doğrusal yönde, adalet ahlâkı ile kaim ve fazilet üzre” demektir.
Şu hale nazaran:
1.
Öğretmen: İnsanlara ilmi (bilimi) ve
ilmi yaşamayı öğreten, eğiten;
2.
Öğrenci: İnsanca ve ilmi yaşamayı
(ilimle amel etmeyi) öğrenen, öğrendiği asil ve yüksek bilgiyi eğitimle
pekiştirmek suretiyle; Öncelikle insanlık âlemi, ülkesi, aile çevresi ve
milleti için hayırlı, yararlı, özgür bilimi hayata geçiren, gelişmeye katkıda
bulunan ve yaşam boyutunun mükemmelleşmesi için kendini adayan İnsan’dır!..
(Hırsız, yolsuz, yalancı, talancı, üçkâğıtçı, dolandırıcı, sahtekâr, anarşist,
terörist, hain, zalim, ahlâksız, namussuz vs., olacak kadar cahil, aptal,
akılsız, onursuz, umursuz ve beyinsiz değil.)
Bu hakikat ışığında:
“Öğretmenler Günü”
Çok
garip ve ironik bir ülke Türkiye…
14
Mayıs’ı “Demokrasi Bayramı” edip, kutlamak isteriz, “memlekette demokrasiden
eser kalmadığı için olsa gerek!.” kutlattırmazlar. Ama Cumhuriyetten eser
kalmadığı halde, “Cumhuriyet Bayramı”; Buna mümasil Adalet, Gazetecilik, İnsan
Hakları, Kadın Hakları ve Hukuk gibi gün, hafta ve bayramlar inadına kutlanır
da kutlanır.. Öğretmenler günü de öyle!
Malum,
“Öğretmenler Günü” bizde bir nevi “Öğretmenler Bayramı” gibi idrak edilir. Ama önem,
anlam ve “Ülkemizdeki eğitim-öğretim, adalet ahlâkı, bilim ve yaşam boyutuna
dair acil sorunlara alternatif çözüm üretme” gibi; Olması gereken formatla
örtüşecek biçimde kutlanmaz. Ya ne olur? Duygusal merasimlerle yıllardır yapıla
gelen ritüeller tekrarlanır!..
Her
ne hikmetse, 11 Kasım 1938’den 1950’ye ve 27 Mayıs 1960’dan günümüze kadar hep
böyle! Hem de sadece Maarif (Yüksek ahlâk sahibi, şahsiyetli-haysiyetli,
namuslu-dürüst, onurlu ve sorumlu Hazreti İnsan, Ariflerin, âlimlerin
yetiştirilmesi gereken yetkili, görevli ve sorumlu kurum) teşkilâtında değil; Ordu,
iktisat, siyaset, sanayi, ticaret, medeni yaşam ve dahi parlamento dâhil olmak
üzere durum her yerde ve her sektörde maalesef aynı!.
İnsan
yetiştirmede içine düştüğümüz müthiş kaos, inadına atalet ve zafiyet; Sürekli
terakki, ilerleme, yükselme yerine, müzmin bir gerilik, gericilik, yozluk, yobazlık
ve her nevi tüccarlık ve sisarlığı üretir hale gelmiş durumdayız ne yazık!.. .
Eğitim ve öğretim (bilim
ve din) tüccarlığı öğretmen sınıfında…
Bunların
tamamı; Asli, îlmî ve insani görevini yapmayan İmam ve Öğretmen sınıfının
suçudur. Dolayısıyla, objektif düşünemeyen, ideoloji bataklığına saplanıp
kalan, özgür bilimin sesi, soluğu, sevimli, saygıdeğer yüzü olmaktansa; İğrenç
siyaset simsarları, yalancı ve talancı “yenidünya düzencileri”, demokrasi
yalancısı ve BOP/BİP talancılarının öttürüğü olmak gibi menfur rollere yatan,
kiralık beden ve satılık beyinler nam sözde aydınlar!..
Günümüzde
Kanaat Önderleri, Akil İnsanlar ve Aksakallılar da pek farklı değil.
Hattâ
haram aylarda savaşa izin veren, lânetli mut’a nikâhını kutsayan, tefessüh
etmiş fetret ahlâksızlığına ruhsat çıkaran ve dahi “şeytana kul, gâvura köle
olmuş” idareci ve politik ACI’lara tasavvufi makamlar peşkeş çeken sahte
meşayih-i mürşidan bile var…
İşte
bu yüzdendir ki ATA-TÜRK bütün eğitim-öğretim teşebbüsleri ile her derece ve
düzey yabancı okulları kapatmış; Mason locaları ile menfur türevlerini
faaliyetten men ve ilga etmiş; (genel ders disiplini hariç) Yabancı dille
eğitim veren tek bir okul dahi bırakmamıştır.
Şimdi bakın şu kepazeliğe:
Bazı
tüccar öğretmenlerimizce başlatılan dershanecilik sektörü, önce (devlet yardımı
ve bakanlık katkısıyla ayakta durabilen) özel okullara; sonra da bir kısmı
hile, desise ürünü Vakıf üniversiteleri silsilesi yoluyla, devlet koruması
altında; halkın, geleceğinin garantisi “istikbal” olarak bellediği evlâtlarını,
güya eğitiyormuş, yetiştiriyormuş gibi gözüken peyke, asalak kuruluşlara
dönüştü. Devlet korumasında dedik; İzin, ruhsat, lisansı hükümetler verir, para
desteği sağlar, kontenjan suiistimalleri yapar ve sözde denetlerler. Fakat
hiçbir zaman narh konulmaz. Eğitim ve öğretim kalitesi sorgulanmaz.. Bakanlığın
aradığı ve baktığı şekil şartlarıdır. İzni verenle, alan arasında her zaman bir
şekilde konsensüs vardır.
Her daim ütülen,
örselenen, istikbali karartılan halktır.
60
sene milli (!) eğitimin içinde koltuk işgal eden ecnebi bu bozuk düzenin
kontrolörü; Fulbright bursları ile yetiştirilenler bu zincirin gelecek
halkalarıdır. Ne dedi, Senatör Fulbright “Bu burslar ve programda
yetiştirdiğimiz adamlar, gemilerden, deniz altılarımızdan daha çok işe yarar.”
Yani, Gâvur ne zaman eğitim işine girdi, maarif sistemimiz arif yetiştiremez
oldu.
Japonya 1960’da uyandı
ve kendisine 1945’de dayatılan eğitim modelini terk etti. Bütün okumuşlarını
“Japon Maneviyat Eğitimi” kursuna aldı. Eğitti, sertifika verdi ve tekrar eski
görevlerine atadı. Böylece bugünkü Japonya derecesine yükseldi; kurtuldu.
Güney
Kore ile Almanya’da öyle. Bizim okullarımız “meşguliyetle tedavi” faslında!..
Çocuklarımızın
deli dolu çağları ve neredeyse bütün zamanlarında okullarda tutularak disipline
edilmesini sağlıyor da, buna mukabil; ‘ne öğretiyoruz, ne öğreniyorlar’ diye kimse
sorgulamıyor. Oysa mutlaka ve daima eğitim/öğretim, terbiye sistemi özenle
takip edilmeli ve sorgulanmalıdır. Aksi takdirde devletin başına kadar gelen,
parlamentosuna giren, sözde halka vekil olan hırsız, yolsuz, anarşist-terörist,
gaspçı, irtikapçı, kaçakçı, organize şer örgütleri ile çıkar gruplarına
yardımcı, yatakçı, yaltakçı kesilen; Akıl, iman, iz’an, ilim, irfan
fukaralarına ne demeli? Üç buçuk eşkıya ile baş etmeyen silâhlı kuvvet
mensuplarını kim yetiştirdi acaba?
Meselâ:
11 Kasım 1938 günü, ATA-TÜRK’ü hafızalardan silmek için “karşı devrim” yapan;
80 Kuruş olarak devraldıkları Amerikan Dolarına, Türk Lirasının paspas yaparak
2.5 milyon kat değer kazandıran; Ortada hiçbir neden olmaksızın ve Türkiye 10
yılda 100 yıllık kalkınma ve gelişmeyi başarmış iken, nahak yere 27 Mayıs
kalkışmasıyla ortalığı kan revan eden; Akabinde her biri çok büyük soygun ve
vurgunlara ortam hazırlayan periyodik darbeler; Peş peşe yaratılan kriz, kaos,
bunalım ve buhranlarla milleti taciz edip devleti soyanları…
Medeni
bir devlette ADALET, EĞİTİM VE SAĞLIK
ücretsiz olmak zorunda iken; Kutsal İnsan hayatı, Adalet ahlâkı, Cumhuriyet,
Bilim ve Demokrasi için olmazsa olmaz bu şartı hiçe sayarak; Bu unsurları bile
“çıkar aracı” haline getirenleri kimler yetiştirdi acaba?..
Mensup olduğumuz sözde
İslâm âleminde de durum vahim.
Tablo bu:
İslam Konferansı Örgütü'ne (OIC) üye 57 ülkede
500 Üniversite var. Üniversite başına 3 milyon kişi düşüyor. Kalite sorunu
başka mesele! Oysa sadece ABD'de 5 bin 758 Üniversite var. 2004 yılında
hazırlanan “Dünya Üniversitelerinin Akademik Değer Listesi”ne Müslüman
çoğunluğa sahip ülkelerden ilk 500’e giren tek bir üniversite bile yoktu.
Acaba!.. Niçin?.. Neden?..
Cevap: Kalitesiz ve ezberci eğitim...
UNDP
verilere göre Hıristiyan dünyasında okuma-yazma bilenlerin oranı % 89’dur.
Bunların %98’i en az ilkokul; Her 100 kişiden 40’ı üniversite mezunu.
Hıristiyan çoğunluğa sahip 15 ülkedeki okuma-yazma oranı ise %100. Yani bu 15
ülkede okuma-yazması olmayan tek kişiye rastlamak mümkün değildir!.
Müslüman
ülkelerde durum bunun tam zıddı: 100 kişiden sadece 40’ı okuma-yazma bilir. Herkesin
okuryazar olduğu bir tek Müslüman ülke bile yok! Bunların da %50’si ilkokul, sadece
%2’si üniversite mezunudur. ABD’de bilim insanı sayısı 4.000, Japonya’da 5.000,
57 İslâm ülkesinde ise 230 kişidir. (Akademisyenlerin hepsi ‘bilim insanı’ demek
değildir. Bilim insanı, pozitif bilimlerle aktif olarak uğraşan kişi demektir.) Şu
halde her 1 milyon Müslüman kişiye bir bilim insanı düşmektedir. Böyle bir
fotoğrafta öğretmenler günü’mü kutlanır!...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder