SANAL SENDROM WİKİLEAKS
Mustafa Nevruz SINACI
Ehli kitap’ın parçalanması, bölünmesi ve ayrışmasından sonra dünyada tekâmül durdu. İnsanlık âlemi geri sayıma geçti. Gaflet, dalâlet, taassup, cehalet ve İslâm’a karşı ihanet içine sürüklenen Musevi ve İsevi şerait mensubu eski Müslümanlar, miadı dolan akaidi terk ederek, bütün yönleriyle tahrif edilmiş “dejenere” kitaplarına yobazca sarıldılar.
Oysa dünyanın tüm bilim ve din adamları bilir ki: Hz. Musa da, İsa da Müslüman’dı.
“Hazreti Meryem” filminde dikkat etmediniz mi? Museviler ile İseviler birbirlerine ‘Müslüman” diye hitap ediyorlardı!.. Filmde, bütün Peygamberlerden de Müslüman olarak bahis konusu edildi. Hz. İbrahim, İsmail, İshak, Süleyman vd..
Hakikatte Hz. Âdem’den Hz. İsa’ya kadar olan Resul’lerin tamamı yerel ve bölgesel ümmet peygamberi; Vahyen tebliğ ettikleri din İslâm, mensuplarıysa Müslüman’dır. Örneğin son Hıristiyan Şamlı Rahip Bahira’dır.. Musevilik, Hz. İsa’nın tebligatı ile nihayet bulmuştur. Hatem-ül Enbiya (son peygamber) Hz. Muhammed ile İslâm evrensel bir konuma yükselerek bütün şeraitleri şamil olmuştur. Yani bugün yeryüzü ve kâinatta tek din vardır o’da İslâm’dır. “Doğrusu, Allah katında din İslâm’dır.” (Âl-i İmran, 19) İşte, bütün mesele budur.
Daha açık ve doğrusu Hz. Musa’yı ölümle tehdit ve kendisine insanlık dışı zulümler yaparak şeytana biat etmeyi tercih eden Yahudiler, Hazreti İsa’nın şeraitinin inkişafına imkân ve fırsat tanımadılar. Tıpkı İslâm’a musallat ettikleri Ebu Cehil ve Abdullah İbn-i Sebe gibi satanist tedhişçiler vasıtasıyla 300 yılda 2533 İnci icat ederek Hıristiyanlığı sabote etmişler;, 325 yılında toplanan I. İznik Konsülü, zalim despotların hizmetinde kul-köle durumuna düşen ruhbanların elinde şekillenir. 625 yılı Konsülü’nde Engizisyon kâbusu Batı ve Orta Doğunun üzerine çöker. Vaktiyle Yahudilerin yaptığı gibi, Papazlar da, yukarıdaki hakikati ilân, tasdik ve tescil eden “Barnaba İncili’ni” aforoz ve şimdilerde yürürlükte olanları tasdik ederler. 1312 konsülü günümüz menfur emperyalist (hırsız) ve kapitalistler (tanrısı para olan sapkınlar)’in emirleri yönünde gerçekleşince, giderek yoğunlaşan, yayılan birleşme-bütünleşme, asla rûcu yerini ayrışma, parçalanma, bölünme ve sapkınlığa (putperestliğe) dönüşme sürecine bıraktı.
III. İznik Konsüller Toplantısı’ndan (1312) sonra Papa’lar İslâm’a karşı baskı, zulüm ve haçlı saldırılarını yoğunlaştırdılar. Olmadı. Ricatla 1700’lere kadar derinlemesine faaliyet için dışa kapandılar, sindiler ve siyom’la günümüz kan, kin ve sömürü örgütlerini kurdular.
1700’lerde Osmanlı ve Müslümanların tefessühü ile inisiyatif bunlara geçti.
Derhal dünyayı kasıp kavurmaya, fesat çıkarıp kan dökmeye başladılar.
1., 2. Dünya Savaşları, bunları takip eden saldırılar, işgaller, dünya “ilâh, silâh ve ilâç” baronu 12 kız kardeşlerin, yukarıda tanımlanan tertip, teşekkül ve sol-satanist organizasyonlar içinden zuhur ederek dünyada hâkimiyet tesisine kalkışması!... Nitekim, muvaffak da oldular..
300 yılda önlerine çıkan tek engel Atatürk ve antiemperyalist TC oldu.
TC engelini 11 Kasım 1938’de aştıklarını sandılar. Olmadı 27 Mayıs 1960’ta ülkeye el koydular. TC “de’Facto” İngiliz Milletler Topluluğu üyesi oldu!..
SONRASI MALUM!..
Bu melânetler, dünya idaresini “derin örgütleri” marifetiyle gasp ve ezeli rakiplerini diskalifiye ettikten sonra;, Ülkeler arasında rekabeti kızıştırmak, yeni pazarlar yaratmak veya mevcut pazarları işgal; Oyunlarını heyecan-hezeyanla renklendirmek amacıyla zaman zaman plânlı saldırı, güdümlü anarşi, terör, tedhiş ve organize ifşaat, şantaj, skandal vs. gibi “menfur amaçlı” sansasyonel provokasyonlara başvururlar…
Lockheed, Watergate, Domuz Gribi, 11 Eylül kurgusu ve akabinde düzenlenen haçlı seferleri furyası bunlardan bazılarıdır. Ayrıca, malum ve menfur ekip, başta Amerika olmak üzere çeşitli başkentlerde oluşturduğu insan mühendisliği, strateji, yalan, iftira, tefrika (ting-teng) grupları (sözde düşünce kuruluşları) yoluyla kıyamet ve felâket senaryoları üretir. Bunlar, 2010’da bin yılın en şiddetli kış’ı, 2013’de kıyamet gibi, yolsuzluk, soygun ve vurgun amaçlı senaryolardır. İşte Wikileaks, bu kabilden bir furya olup, malumun ilânından ibarettir.
TÜRKIYE’NIN TEMEL SORUNU EKONOMI
Mustafa Nevruz SINACI
Bu melânet Wikileaks belgeleri Amerikan medyasında hiç yer almıyor. AB basınında mabadın sonuna konuluyor. Türkiye’de ise kıyamet kopuyor, gündem sarsılıyor, yer yerinden oynuyor!.. Bu ne gericilik, yobazlık ve insanlık dışılıktır ki; Yazılması-çizilmesi, anlatılması ve açıklığa kavuşturulması,aydınlatılması gereken binlerce sorun varken, bu denli onursuzluk, sorumsuzluk ve aynazlık neden?!..
Galiba ülkemizde, “hukuk devleti, hak ve adalet devleti ne demektir” bilinmiyor!..
Bu nedenle, Cumhuriyet, demokrasi, hak-adalet ve hukuk’un kaideleri işlemiyor!..
Ve galiba, demokratik hukuk devletinde temel amacın “Para ve sermaye hâkimiyetinin en düşük seviyede tutulması; İnsan hakları, hakkaniyet, adalet ve hukukun üstünlüğü’nün her daim hâkim ve hükümran kılınması; Kuvvetler ayrılığına mutlak itaat, halk’a samimiyet, tam dürüstlük ve sadakatle hizmet” olduğu bilinmemekte!.. İşte bu çok büyük bir sorundur.
Türkiye Cumhuriyeti’nin ana sorunu, dipten tavana ekonomidir.
Yani “adalet mülkün temeli” ilkesinin kökünden sarsılmış, yıkılmış, “hak ve adalet ahlâkı’nın” yok edilmiş olmasıdır. Ekonomimizi içinde debelendiği bataklığa dikine saplayan ve ülkemizi dışa bağımlı kılanlar ise cahil-aptal, egoist ve çıkarcı-haramzade politik-acılardır.
Mesele, millet iradesinin, devlet idaresinden kovulması sonucu bu hale gelmiştir. Son elli yılın sözde siyasetçi güruhu, medya ve mafya ile el ve gönül (iş) birliği yapmak suretiyle, tıpkın Amerika’nın, Lockheed, Watergate, Domuz Gribi, 11 Eylül kurgusu ve akabinde start verdiği “haçlı seferleri furyası” gibi sözde “demokrasi, kardeşlik ve barış” uğruna siyasettir!..
Bunlara göre, ekonomiden maksat: Kısaca rant, kıyasıya hırsızlık, yolsuzluk, gasp, irtikap, sahtecilik, nitelikli dolandırıcılık, ayırma-kayırma, rüşvet ve suiistimaldir.. 47 yıl süre ile ısrarla, inatla sürdürülen anarşi, terör ve tedhişin amacı: Bu yağmayı gizlemek, gözlerden ırak tutmak, örtmek ve perdelemektir. Aksi taktirde, binlerce polis, bir o kadar jandarma ve 1 milyonluk ordunun, bir avuç eşkiyanın hakından gelememesi çok gülünç ve utan vericidir!..
İnsanlık dışı gürüha göre “kendi kendine yeterli olmak; ağırlıklı üretim, yoğun ihracat, rekabet ve denge unsuru iktisadi devlet teşekkülleri, KİT’ler; denk bütçe ve dengeli ihracat -ithalât politikalarını baz alan milli iktisat” çağ dışı, oldukça tehlikeli, fırsat eşitliği, demokrasi ve kişilik haklarına aykırıdır. Kamu yararına dengeli, istikrarlı ve düzenli kalkınma denilen tür sistem, gericilik, yobazlık ve köktencilik, bireysel teşebbüs düşmanlığıdır bunlara göre!.
Bu nedenle: Devleti küçültmek, bölmek, parçalamak ve paylaşmak isterler!..
Dolayısıyla dışa bağımlı politikaları yürüten siyasetçiler, ister istemez bu ülkedeki yabancı çıkarlarının temsilcileri, iş ortakları, ajanları veya işbirlikçileridir. Onun için Türkiye başbakanı Amerika’nın Büyük Ortadoğu Politikası’nın eş başkanı olsa gerektir. Türkiye onun için güvenliğinin en büyük riskini oluşturan füze kalkanı projesinin hedefindeki ülkedir.
Türkiye, harici bedhahlara angaje, kişisel hırs ve ihtiraslarına zebun, yalana, talana kul-köle olmuş; Türkçe duruş yeteneğini kaybetmiş, inanç ve ilkelerini yitirmiş politik-acıları marifetiyle kendi çıkarları doğrultusunda “milli siyaset” üretememektedir. Türkiye’nin milli bir siyaset stratejisi yoktur. Milli nitelikte hedefleri yoktur. Sürdürülen günlük politika, ulusal çıkarlar yönünde belirlenmiş bir stratejiden yoksundur. Çünkü Türkiye, Türkiye’den değil, Brüksel’den ve Vaşington’dan yönetilmektedir… İki ucu b..klu değneğin öbür ucu budur.
İstiklâl ve istikbâlini korumak ve kurtarmak için Türkiye ve Türklerin sorunu çözmeye talip müstakbel siyasal güçleri; Bu gerçeği doğru tespit etmek ve gereğini “en az AB ve ABD kadar Milliyetçi” bir siyasetle yapmak zorunda ve durumundadıurlar. Eğer yürütülen siyasetin esası, bu temel gerçek yok sayılarak tespit ediliyorsa, (ki, maalesef öyle..) Türkiye halkının da bu siyaseti yürüten kişi ve güçleri iyi tanıması, tespit etmesi gerekir.
Görüldüğü gibi işin ucu, dönüp dolaşıp bir “tespit”e dayanmaktadır:
Ya siyaset adamlarımız Türkiye gerçeğini doğru tespit edeceklerdir…
Ya da Türkiye halkı duruma el koyup, onları bu diyardan gönderecektir.
ÇARE: DİNDAR OLMAKTIR!..
Mustafa Nevruz SINACI
Ülkemizde uzun süredir ters giden, kutsal insan unsurumuz aleyhine gelişen (kahir ekseriyetle mensup olduğumuz) İslâm akaidi, adalet ahlâkı ve evrensel hukuk gereği; idare cihazı ve egemenliğin kayıtsız-şartsız sahibi “iyi insan ve iyi vatandaşlarımızı” kahreden, mahveden bir zulüm, maddi-manevi terör, merhametsiz baskı ve işkence var.
Bakınız: Kuruluşunda bir kuruş bile kendi öz borcu olmadığı halde, bakiyesi kabul edilen mağlup ve mağdur Osmanlı’dan dolayı muazzam bir “haksız borç” üstlenerek, bunu yaklaşık 35 yılda ödeyen;, Dahası iktisat, sosyal hayat ve sanayinin hayat damarlarına sahip emperyalist tekellerin hizmet, mal, maden ve işletmelerini satın alarak yüzde yüz “yerli/milli” bir ekonomi sistemi kuran;, Hür, hâkim ve hükümran Türkiye, Türk halkı ve siyasetçisi!…
Kamu iktisadi teşebbüslerini (KİT’leri) oluşturup geliştirir, barajlar açar, fabrikalar kurar, milleti zengin, onurlu ve mutlu; Devleti imar, inşâa ve ümran ederken; ne oldu da böyle iyi, milli, insani ve medeni bir dönem kapatılarak; Bütün değerlerin birer birer “yaldaş, yoldaş ve düşmana” peşkeş çekilmesine ve haraç / mezat satılmasına başlandı? Sanki, ecnebi casusu, dâhili ve hârici bedhah gibi, eşleri dâhil ailece yabancı pasaport taşıyan, ABD bayrağı işli ti-şörtler giyen melânet bir siyaset, dini ticaret ve misyon simsarı gruba, ülke yönetimi “nasıl..!.. niçin..?.. ve neden?..” demokratik yollarla terk ve teslim edildi!?.
Özellikle sormak, sorgulamak ve kamu vicdanında yargılamak gerek...
47 yıldır devleti, milleti akamet, zeval ve zaafa uğratan, kalkınma-gelişmeyi durduran, milyarlarca dolar israfa yol açan, doğrudan ve dolaylı 100 binlerce kayıpla belirli bölgeleri kan gölüne çeviren; Anarşi, terör ve tedhiş örgütü nam çete, mafya ve eşkiya niçin “siyasetçi eliyle” kuruldu, kurduruldu?.. Yarım asırdır bunun hesabı neden ve niçin sorulmadı?..
Üstelik, “daimi bir darbe” fobisi ile kaotik korku girdabında debelenen cari yönetim, milli duruş ve kararlılıkla, yolsuzlukların hesabını sorabilecek bir cesaret geliştiremediği için, 8 yıl önce 80 milyar dolar olan devlet borcunu 8 yıl içinde 580 milyar dolara çıkartmış;
Binaenaleyh, mülkiyeti millete ait Cumhuriyetin en değerli varlıklarını haraç mezat satmış, milli pazarı yabancı tekellere açarak; Türkiye kendi ürettiği ile geçinebilen Dünya’nın nadir ülkelerinden biri iken, bugün buğdayını, şekerini, pamuğunu ve etini bile dışarıdan alan ve “dünyanın en pahalı fiyatlarına satan” bir duruma düşürülmüştür. Dahası; Bu yıl kurbanlık hayvanlar dahi ithal ürünüdür…
Buna mukabil; Yönetimin sabık bakanları dolar zengini, oğulcukları gemi sahibi!…
İhracatçı kaos ve krizlerle erirken, ithalatçı zenginlik içinde yüzmekte; Kaynağı gayri hukuki kara ve sıcak para ile vaziyet idare edilmeye çalışılmaktadır. Oysa İstiklâl Savaşı’ndan zaferle çıkmış olan bu ülkenin bir tek lira borcu yoktu!.. Şimdilerde 580 Milyar Dolar borcu var!.. Bu borç, 8 yıl içinde 80 milyardan/ 580 milyar dolar’a çıkmış durumdadır!…
ONURLU, SORUMLU,
BİLİNÇLİ VE TAKİPÇİ OLMAK GEREK
Çünkü, diğer unsur ve insanlara nazaran gerçek Müslümanlar “devlet idaresi ve millet iradesinde” takipçi, bilinçli/farkında/kendinde, denetleyici, onurlu ve sorumludur. Bu cihetle her daim uyanık, akıllı ve sorumlu bir hal, hattı hareket tarzı içindedirler. Zira, insani boyutta olanların ve özellikle Müslümanların olağan ve normal yaşamları da budur. Çünkü:
İlk vahyi “oku” olan ve İslâm’ı, (Müslümanlığı) ümmet/milletten evrensele yükselten Kur-an’ı Kerim’in muhatabı tüm insanlık âlemi, bütün dünya ve uzay varlıklarıdır. Daha açık bir anlatımla Kur-an, madde (fizik), manâ (metafizik) ve muhteva/içerik itibarıyla tüm kâinatı şamildir. İsevilik, Musevilik ve öncekiler gibi münhasır ve mahsus değil evrenseldir. Evvel’i ahir’e bağlayan köprü (son kitap/son peygamber) özelliği nedeniyle de Ahsen-i takvim üzere yaratılan İnsan-ı kâmil’in, (Yaratıcı) Rab’in halifesi olduğunu açıklar, müjdeler ve “Doğrusu, Allah katında din İslâm’dır.” (Âl-i İmran, 19) âyeti ile vahye ve peygamberlik kurumuna son noktayı koyar. (Başta Bahailer olmak üzere, “vahiy kesilmemiş ve peygamberlik bitmemiştir” iddiası ile ortaya çıkanlar ve kelime-i şahadeti değiştirmeye cüret edenler şüphesiz kâfirlerdendirler.)
İLM-İ SİYASET, İNSAN VE KÂİNAT
Mustafa Nevruz SINACI
İnsan, Rab’i yeryüzü, uzay ve evrenin/kâinatın her tarafında temsil ve ilzama yetkili ve görevlidir. O’ndan sonra “kutsal” olan tek varlıktır. Bu kutsiyet ve hususiyet İnsan’a yeryüzü yaşam boyutunda “özgür olma” hakkını tanır. Adalet ve ahlâkta yüksek olma sorumluluğunu yükler. Yani, sıradan İnsan, iyi/kötü her istikamette serbest davranış, dilediğince tasarruf, hak, inisiyatif yeteneğinin yegâne sahibidir. Bu özgürlük başka bir canlıya asla tanınmamıştır.
Form bağlamında İnsan hariç bütün canlıların tabiatı mahduttur. Basit bir anlatımla: At’a et, it’e ot yedirmek mümkün ve kabil değildir!.. Ki, bu gerçek, çağımızda en iyi ve en derin biçimde materyalistlerce bilinir. Bu nedenle yakın çağın vebası, felâket ve lâneti: İnsan ve kütük arasında esaslı bir fark göremeyen, manâyı ret ve inkâr eden bakıştır. Bu bakışın güncel versiyonu Yahudi uşak Darwin, Hegel, Marx, Engels vasıtasıyla hayat bulmuş; Kökeni insanlık tarihi ile eş, eskilere dayalı iyilik, erdemlilik, adalet ahlâkı, hukuk ve dürüstlük karşıtı satanist, pagan bir akımdır. Bu nedenle Müslümanlık; İnsani boyut ve bilinç toplumunun kendini açıklama/ifade biçimi olmakla; Salt iyilik, ilmîlik ve erdemlilik “hak güçlülüğü’nün” konumsal üst yapısını teşkil eder. Bunun daha da üstü: “Hazreti İnsan” mertebesidir.
Hazreti İnsan; Canlı form’un en yüksek varlığı ve insanların gerçek efendisidir.
Hazreti İnsan’lara genellikle, Veli, Evliya, Kanaat Önderi ve Mürşid-i Kâmil denilir!..
Bu gerçeklik, maziden günümüze bütün Türk Uluları tarafından bilinir ve ulusun en kudretli, adaletli, hüküm ve hikmet sahibi dönemleri; İman ve amelde yüksekliklerine paralel bir devlet olarak tezahür ederdi. Özellikle 800’lü yıllardan itibaren ve tedricen İslâm’ın hamisi ve bânisi olan Türk Milleti; Binlerce yıldır süregelen “medeniyet ve adalet güneşi” vasfını bu himmet, hamiyet ve azimetle 1700 yılına kadar şeref ve şânla sürdürmeyi başarmıştır.
1700, Türk milletinin İslâm’dan, tedricen cehalete inkılâp ettiği noktadır.
Duraklamanın en önemli nedeni dini ve ilmi terk, tefrika, kibir ve riyakârlıktır.
Samimi dindarlık bu noktada yozlaşmaya başlamış, buna muvazi olarak ibre tersine dönmüş, liderlik, efendilik, hâkimlik ve hükümranlık bitmiş, akabinde tekâmül durmuştur!.. Din ve imandan nasip almamış cahiller, nam ve unvanları Prof. da olsa bu sırrı bilemez, idrak edemez, çözemez ve anlayamazlar. Nitekim!..
Sadece 33 yıl sonra (1734) Osmanlı devletinde başlayan “gerileme” bütün Türk, İslâm ve insanlık âlemini derinden sarsmış, adalet güneşi batmış, evrensel hukuk onarılmaz yaralar almış ve Osmanlı’nın sükutu ile “satanist, ateist, pagan = vahşi kapitalist/emperyalist” güruh, özellikle Müslüman milletler üzerinde esaret, asimilâsyon, köleleştirme, sömürü ve zulmünü arttırmış;, Önünde yegâne engel gördüğü Türk lider, kurucu önder Atatürk’ü öldürtmekten de kaçınmamıştır. İşin garibi, bu dinsiz taife; Tarih içinde sistematik bozulumlarla tahrif ettikleri, asılsız ve anlamsız dinlerine tam bir fanatizmle sarılarak başarıya ulaşmışlardır!..
Bu, tıpkı Firavun ile Hazreti Musa meselesine benzer. Yani inancında samimi, dürüst, iddialı, azimkâr ve gayretli olan kazanır. Rab’in rahmet sıfatının doğal gereği budur. Tıpkı şu an, zengin ve gelişmiş ülkelerinin dindar, hâkim, hükümran olmaları; tüm dünyayı yönetmeye mâtuf, ulusal dayanışmaları tam, iktisaden kuvvetli, özgür ve muktedir devletler olmaları gibi.
Oysa, Müslüman sanılan milletler ekseri geri kalmış, zavallı ve zayıf!..
İşte, Cumhuriyetin kurucuları bizden, dünya Müslümanlarının hepsinden daha iyi ve ileri bir basiret ve ferasete sahiptiler. Derken birileri tarihi geri itti. Onur, erdem, bilgelik ve dürüstlük çöpe gitti. Yerini sahte lâiklik, başörtüsü yasağı, din tüccarlığı, misyon tacirliği gibi yalan ve talanla doldurmaya çalıştılar. İnsanı, Türklüğü ve toplumu tahrip ve tarumar ettiler.
Buna hakları yoktu. Pervasızca yaptılar. Neden? Çünkü millet, artık dindar değildi!.
Öyle ise; Türk Milleti “dindar” olmalıdır. Tıpkı Atatürk’ün dediği ve İslâm’ın emir ve tavsiye ettiği gibi: “Onurlu, sorumlu, samimi, dürüst, lâik ve demokrat ‘üretici’ Müslüman...”
“İyiliği emreden, kötülüğü men eden; Haksız, ar’sız ve yolsuzlara başkaldıran”
Ameli (eylemi) ilimle/bilimle örtüşen “iyi insan; İyi, namuslu ve dürüst vatandaş...”
KURUCU UNSUR NE DİYOR?..
Mustafa Nevruz SINACI
Bakınız, kurucu unsurun lideri, Cumhuriyet tarihinin tek ve gerçek önderi ne diyor?
“Türk milleti daha dindar olmalıdır, yani bütün sadeliği ile dindar olmalıdır demek istiyorum. Dinimize, bizzat gerçeğe nasıl inanıyorsam, ona da öyle inanıyorum. Bilince ters, ilerlemeye engel hiçbir şey kapsamıyor. Halbuki Türkiye’ye bağımsızlığını veren bu Asya milletlerinin içinde daha karışık, suni ve boş inançlardan ibaret bir din daha vardır. Fakat bu cahiller, bu güçsüzler (zavallılar) sırası gelince aydınlanacaklardır. Onlar aydınlığa yaklaşamazlarsa, kendilerini yok ve mahkûm etmişler demektirler. Onları kurtaracağız.” (Atatürk’ün Söylev ve Demeçleri, Cilt: 3–Türk İnkılâp Tarihi Enstitüsü Yayını, 1954)
BİR BAŞKA “EVRENSEL HAKİKAT” DAHA
Ali Kemal ve Mustafa Suphi’den günümüze; 150’likler, kadrocular, nazımcılar, solcu, gerici yobazlar, fanatik batıcılar, aydınlıkçılar ve kendilerini sözde “milliyetçi” olarak tanıtan, açıklayan ve takdim eden AB yanlısı utanmaz, ahlâksız sahtekâr, düzenbaz, din-iman, milli-manevi ve insani değerlerin amansız düşmanı sefil baronların tersine!..
Büyük bir ihlâs, samimiyet ve hulusla “kurucu önder” diyor ki !..
“Din lüzumlu bir müessesedir.
Dinsiz milletlerin devamına imkân yoktur.
Yalnız, şu var ki, din Allah ile kul arasındaki bağlılıktır. (1930-Nutuk, Cilt: 3 M. Kemal Atatürk, Türk Devrim Tarihi Enstitüsü Yayını-1960)
Büyük bir inkılâp yaratan Hazreti Muhammed’e beslenilen sevgi, ancak O’nun koyduğu fikirleri, esasları korumak, uygulamak ve yaşamakla mümkündür. (1930-Şemsettin Günaltay, Ülkü Dergisi-Sayı: 100 – 1945)
Günümüzde, ağırlıklı bir sorun ve gasp edilmiş hak gibi tartışma konusu yapılan yargı, adalet, hukuk, “din, düşünce/fikir ve vicdan özgürlüğü” hakkında vazedilen, gelecek nesillere bir armağan olan görüş, nasihat, emanet, ışık ve tavsiye:
“Vatandaşları içinde çeşitli dinlere mensup unsurlar bulunan ve her din mensubu hakkında âdil ve tarafsız tutum ve davranışta bulunmaya ve mahkemelerinde vatandaşları ve yabancılar hakkında eşit adâlet uygulamakla vazifeli olan bir hükümet, fikir ve vicdan hürriyetlerine uymaya mecburdur.” (1927-Nutuk, Cilt: 2, M. K. Atatürk-TDT Ens. Yay, 1960)
VE LAİKLİK!..
“Lâiklik asla dinsizlik olmadığı gibi, sahte dindarlık ve büyücülükle mücadele kapısını açtığı için, gerçek (hakiki ve samimi) dindarlığın gelişmesi imkânını temin etmiştir. Lâiklikle dinsizliği karıştıranlar, ilerleme ve canlılığın düşmanları ile halâ gözlerinden perde kalkmamış doğu kavimlerinin fanatikleridirler. (Atatürk ve Din, Sadi Borak-1962)
Softa sınıfın din simsarlığına izin verilmemelidir. Dinden maddi menfaat, çıkar temin edenler, iğrenç kimselerdir. Buna karşıyız, buna müsaade etmiyoruz.” (1930-Atatürk’ün Hususiyetleri, Kılıç Ali-1955)
ATATÜRK’ÜN SON SÖZLERİ VE VASİYETİ:
“Bütün dünyanın Müslümanları, Allah’ın son Peygamberi Hazreti Muhammed’in gösterdiği yolu takip etmeli ve verdiği talimatları tam olarak tatbik etmelidir. Tüm dünya Müslümanları Hazreti Muhammed’i örnek almalı ve kendisi gibi hareket etmeli; İslâmiyet’in hükümlerini olduğu gibi yerine getirmelidirler.
Zira ancak bu şekilde insanlar kurtulabilir ve kalkınabilirler.” (1938-Prof. Dr. Hanif Favuk–AÜDTCF Yayınları, 1979, Sayı: 102 – 1938, / Atatürk’ü Tanımak ve Anlamak, B. Şaşal – Ankara, 2004)
TÜRK MİLLETİ YÜKSEKTİR
“Türk milleti vakur ve çok sabırlıdır, Onun büyüklüğü, yüksekliği ülkesi, ülküsü ve nüfusunun genişliğinde değil, sadece yüksek (kanındaki asalet, insanlık davası, onur, haysiyet, şeref ve) karakterine dayanır ve ondan doğar. Türk, asil, mağrur ve yüksek bir ruhtur. Cumhuriyet ve Demokrasi bunun açık bir göstergesidir.” (Mustafa Kemâl Atatürk)
DİKKAT!.. İletişim için :: e.POSTA :: gercek.demokrat@hotmail.com